31.12.09

SABRINA - Dança Comigo (Vem Ser Feliz)



Vem dançar comigo
Pelas ondas da aventura
Que eu prometo dar-te
Oceanos de ternura
Disse-me o vento
Que serás sempre o meu par
Até o céu conspira
Que és tu quem quero amar

Dança comigo
que eu dou-te o céu que há em mim
Dança comigo
Que aos teus desejos direi sim
Dança comigo
Que nos teus braços vou sonhar
Dança comigo
Que eu dou-te a lua, o sol e o mar

Dança esta canção
Porque tem tudo de ti
Tem ritmo e alegria
Que é o que tu me dás a mim
Há na melodia uma luz, uma razão
Há na harmonia uma força que é paixão

Dance with me


Come dance with me
Through the waves of adventure
And I promise I'll give you
Oceans of tenderness
The wind told me
You will always be my partner
Even the sky conspires
It's you I want to love

Dance with me
And I'll give you the sky I have in me
Dance with me
And I'll say yes to your wishes

Dance with me
And I will dream in your arms
Dance with me
And I'll give you the moon, the sun, and the sea

Dance this song
Because it suits you
It has rhythm and joy
Which is what you give me
There's a light, a reason in the melody
The harmony has strength, it's passion

Ateik su manimi pašokti

Ateik su manimi pašokti
Per nuotykių bangas
Ir aš pažadu - tu paskęsi
Švelnumo vandenynuose.
Vėjas man pasakė, kad visada būsime kartu.
Net jei dangus bus prieš,
Tave aš noriu mylėti.

Šok su manimi,
Ir aš tau atiduosiu dangų
Šok su manim
Ir aš išpildysiu visus tavo norus.

Šok su manimi
Ir aš svajosiu tavo rankose
Šok su manim
Ir aš tau atiduosiu mėnulį, saulę, jūrą

23.12.09

Xutos e Pontapés - O Homem do Leme





Sozinho na noite
um barco ruma para onde vai.
Uma luz no escuro brilha a direito
ofusca as demais.

E mais que uma onda, mais que uma maré...
Tentaram prendê-lo impor-lhe uma fé...
Mas, vogando à vontade, rompendo a saudade,
vai quem já nada teme, vai o homem do leme...

E uma vontade de rir nasce do fundo do ser.
E uma vontade de ir, correr o mundo e partir,
a vida é sempre a perder...

No fundo do mar
jazem os outros, os que lá ficaram.
Em dias cinzentos
descanso eterno lá encontraram.

E mais que uma onda, mais que uma maré...
Tentaram prendê-lo, impor-lhe uma fé...
Mas, vogando à vontade, rompendo a saudade,
vai quem já nada teme, vai o homem do leme...

E uma vontade de rir nasce do fundo do ser.
E uma vontade de ir, correr o mundo e partir,
a vida é sempre a perder...

No fundo horizonte
sopra o murmúrio para onde vai.
No fundo do tempo
foge o futuro, é tarde demais...

E uma vontade de rir nasce do fundo do ser.
E uma vontade de ir, correr o mundo e partir,
a vida é sempre a perder...
----

Žmogus už vairo

Vienas naktį;
Valtis suka kažkur plaukti,
Šviesa tamsoje rodo kryptį
akindama viską.

Ir daugiau sąmyšio, srovė stipresnė
Bandė pagauti ir priversti pasikliauti...
Bet stiprus noras ir besiveržiantis ilgesys,
Daugiau nieko nebijodamas plaukia vyras, už vairo.

Ir noras gimus juoktis iš visko,
Noras plaukti, perplaukti pasaulį ir pabėgti,
Kaip gyvenimas - visada yra praradimas.

Gilioje jūroje,
Meluoja kitiems ten, kur pasiliko,
Pilkomis dienomis,
Poilsis amžinas ten susitiko.

Tolimame horizonte
Pučia šnabždesys ten, kur plaukia.
Per ilgą laiką
Ištrūksta ateitis, ir būna per vėlu.

21.12.09

Andrea Bocelli with Dolce Pontes "O Mare E Tu"


O Mare E Tu


Sentir em nós
Sentir em nós
Uma razão
Para não ficarmos sós
E nesse abraço forte
Sentir o mar
Na nossa vóz,
Chorar como quem sonha
Sempre navegar
Nas velas rubras deste amor
Ao longe a barca louca perde o norte.

Amore mio
Si nun ce stess'o mare e tu
Nun ce stesse manch'io
Amore mio
L'amore esiste quanno nuje
Stamme vicino a Dio
Amore

No teu olhar
Um espelho de água
A vida a navegar
Por entre sonho e a mágoa
Sem um adeus sequer.
E mamsamente,
Talvez no mar,
Eu feita em espuma encontre
o sol do teu olhar,
Voga ao de leve, meu amor
Ao longe a barca nua
a todo o pano.

Amore mio
Si nun ce stess'o mare e tu
Nun ce stesse manch'io
Amore mio
L'amore esiste quanno nuje
Stamme vicino a Dio
Amore
Amore mio
Si nun ce stess'o mare e tu
Nun ce stesse manch'io
Amore mio
L'amore esiste quanno nuje
Stamme vicino a Dio
Amore

-----------------

Even for us
Even for us
There's a reason
That keeps us here
And if you hold me tight
I'll cry, and I'll cry
Until I'd let
myself go and
Moisten you with my tears
The tears of my love
A man lost his heart
in that street.

My love
If the sea and you
were not here
I wouldn't be here either
My love
Love exists when
We are close to God
My love

Even for us
Even for us
There's another world
that'll never separate us
And without ever
saying goodbye
I'll leave this place,
And you'll be gone
And that's why
we'll never part
Nothing
Will take our love away
A man finds his heart
In that street

My love
If the sea and you
were not here
I wouldn't be here either
My love,
Love exists when
We are close to God
My love
My love
If the sea and you
were not here
I wouldn't be here either
My love
Love exists when
We are close to God
My love.

------------------------

Net mums
Net mums
Yra priežastis
Kuri mus čia laiko
Ir jei tu mane stipriai laikysi
Aš verksiu, aš verksiu
Kol leisiu
Sau eiti
Sudrėkinus tave savo ašaromis
Savo meilės ašaromis
Vyras prarado savo šidį
Toje gatvėje

Mano meile
Jei jūros ir tavęs
Nebūtų čia
Aš irgi nebūčiau čia būti
Mano meile
Meilė egzistuoja, kai
Mes arti Dievo
Mano meile

Net mums
Net mums
Yra kitas pasaulis
Kuris mūsų neišskirs
Niekada neatsisveiknus
Aš paliksiu šią vietos
Ir tavęs nebebus
Ir todėl
Mes niekada nebūsim kartu
Niekas
Neatims mūsų meilės
Vyras atrado savi širdį
Toje gatvėje

Mano meile
Jei jūros ir tavęs
Nebūtų čia
Aš irgi nebūčiau čia būti
Mano meile
Meilė egzistuoja, kai
Mes arti Dievo
Mano meile

Mano meile
Jei jūros ir tavęs
Nebūtų čia
Aš irgi nebūčiau čia būti
Mano meile
Meilė egzistuoja, kai
Mes arti Dievo
Mano meile


Chamo-me Miglė

Olá. Chamo-me Miglė. Sou lituana e sou estudante de Estatística na Universidade de Vilnius. Agora moro em Vilnius com uma minha amiga. Eu tenho 20 anos. Sou solteira, não sou casada. Tenho muitas amigas lituanas. Eu gosto da minha gata e do meu cão. Também gosto de viajar e pescar. Eu falo lituano, inglês e um pouco de português. Eu sei tocar piano, flauta e guitarra. Eu tenho uma irmã.Ela tem dezesseis anos. Minha casa tem dois quartos. É no primeiro andar. Eu moro com minha amiga. Meu apartamento é perto do rio. Kurante samana eu levanto-me às 8:00, tomo duche, veste-me e às 8:30 senta-me para comer. Eu tomo o pequeno-almoço sempre em casa. Normalmente eu bebo chá e como uma sandes. Ás 9:00 eu vou ao Universidade. Ás 15.00 eu almoҫo na casa. Ás terҫas e quintas ás 16.00 eu tenho aulas de Português. Ás terҫas e quintas às 19:00 tenho aulas de dança. Eu deito-me ás 01.00.

Anthony of Lisbon





Fernando Martins de Bulhões, conhecido como Antônio de Pádua ou Antônio de Lisboa, (1195-1231) é um santo católico, que nasceu em Lisboa, Portugal, para uma família rica e que morreu em Pádua, Itália.
Início da vida

Antônio nasceu em Lisboa a Martim Vicente de Bulhões e sua esposa Teresa Pais Taveira, em uma família muito rica da nobreza, que queria que ele se torne educado, no entanto, estes não eram os seus desejos. Sua família arranjou boa educação para ele na escola da catedral.Contra a vontade da sua família, Anthony entrou na abadia agostiniana de São Vicente, nos arredores de Lisboa. Os Cônegos Regulares de Santo Agostinho, do qual ele era membro, eram famosos por sua dedicação às atividades acadêmicas. Anthony estudaram a Bíblia e os clássicos latinos.
Franciscanos
Após sua ordenação, Anthony foi colocado no comando da hospitalidade em sua abadia. Neste papel, em 1219, ele entrou em contato com cinco franciscanos que estavam a caminho de Marrocos para pregar aos muçulmanos lá. Anthony foi fortemente atraídos pelo estilo de vida simples Evangelho dos frades Franciskan. Em fevereiro de 1220, chegou a notícia de que cinco franciscanos tinham sido martirizados em Marrocos. Anthony meditei sobre o heroísmo destes franciscanos. Ele queria a obedecer o chamado de Deus a deixar tudo e segui-Lo. Anthony obteve a permissão de seus superiores para se juntar à ordem franciscana.
Na viagem de regresso a Portugal, seu navio foi impulsionado pela tempestade na costa da Sicília e ele desembarcou em Messina. Da Sicília fez a sua maneira de Assis e procurava admissão em um mosteiro na Itália, mas encontrou-se com dificuldade por causa de sua aparência doentia. Ele foi finalmente atribuído, por compaixão pura, para o hospício rural de San Paolo perto de Forlì, Romagna, Itália, uma escolha feita após considerar a sua saúde. Lá, ele parece ter vivido como um eremita e foi colocado para trabalhar na cozinha.
Um dia, por ocasião de uma ordenação, quando um grande número de visitantes monges dominicanos estavam presentes, houve algum mal-entendido sobre quem deveria pregar. Os franciscanos, naturalmente, espera-se que um dos dominicanos que ocupam o púlpito, pois eram famosos por sua pregação, os dominicanos, por outro lado, tinha vindo despreparados, achando que um franciscano seria o pregador.
Neste dilema, o chefe da ermida, que não tinha um entre os seus frades humildes adequado para a ocasião, chamado Anthony, que ele suspeitava era o mais qualificado, de engenharia e ele falar o que quer que o Espírito Santo deve colocar em sua boca. Anthony opôs, mas foi anulado, e seu sermão criado uma profunda impressão. Não só sua voz rica e forma de travagem, mas todo o tema e substância do seu discurso e sua eloquência em movimento, segurou a atenção dos seus ouvintes.
Nesse ponto, Anthony foi encomendado pelo irmão Graciano, o ministro provincial, para pregar o Evangelho em toda a Lombardia, região norte da Itália. A partir de então suas habilidades foram usadas ao máximo pela Igreja. Ocasionalmente, ele tomou outro post, como um professor, por exemplo, nas universidades de Montpellier e Toulouse, ambos no sul da França, mas era como um pregador que Anthony revelou seu dom supremo.
Em 1226, depois de assistir ao capítulo franciscano em Arles, França, e pregando na região francesa de Provence, Anthony voltou para a Itália e serviu como emissário do Capítulo Geral, o Papa Gregório IX. Na corte papal, a sua pregação foi saudado como um caso de "jóia da Bíblia", e ele foi contratado para produzir "Sermões para os dias de festa".
Anthony ficou doente com hidropisia e, em 1231, foi para o recuo da floresta em Camposampiero com dois outros frades para uma pausa. Há Anthony viviam em uma cela construída para ele, sob os galhos de uma árvore de noz. Santo Antônio morreu em 13 de junho de 1231 no atArcella convento de clarissas no caminho de volta a Pádua em 36 anos de idade.
Quando ele morreu, diz-se que as crianças choravam nas ruas e que todos os sinos das igrejas tocaram por vontade própria, degrau por angelscome à terra para honrar a morte do santo. Ele está enterrado em uma capela, e até hoje é a língua em um relicário, e é incorrupta, embora não seja uma incorruptível. Ele brilha e parece que ele ainda está vivo e úmido.
Reconhecimento
António de Lisboa (ou de Pádua) é conhecido por ser o mais rápido "santo na história da Igreja Católica porque wascanonized pelo Papa Gregório IX menos de um ano após a sua morte no dia 30 de maio de 1232.
Sua fama se espalhou tanto quanto o envangelization Português e ele tem sido conhecido como o mais célebre dos seguidores de São Francisco de Assis. Ele é o padroeiro de Pádua, da Itália e de muitas outras cidades em Portugal e nos países do antigo Império Português. Ele é especialmente invocado para a recuperação das coisas perdidas.
Proclamado Doutor da Igreja em 16 de janeiro de 1946, ele é às vezes chamado de "Doutor Evangélico".
Cada ano no fim de semana do último domingo de agosto, North End de Boston tem uma festa em honra de Santo António. Referido como a "Festa de todas as festas", festa de Santo António em norte de Boston foi iniciado em 1919 por imigrantes italianos de Montefalcione, uma pequena cidade perto de Nápoles, onde a tradição de homenagear Santo Antônio remonta a 1688. A festa se tornou o maior festival religioso italiano nos Estados Unidos.
Em 27 de janeiro de 1907 em Beaumont, Texas, uma igreja foi dedicada e nomeada em honra de Santo Antônio de Pádua. A igreja foi mais tarde designada uma catedral em 1966 com a formação da diocese católica de Beaumont, mas não foi formalmente consagrada. Em 28 de abril de 1974, Catedral de Santo Antônio foi dedicada e consagrada pelo Bispo Warren Boudreaux. Em 2006, Pope Benedict XVI concedeu Catedral de Santo Antônio a designação de Basílica Menor. Catedral Basílica de Santo Antônio comemorou seu 100 aniversário em 28 de janeiro de 2007.
XVII mentury missionários espanhóis veio através de uma pequena comunidade indígena americana ao longo do que era então conhecido como o Rio Yanaguana no dia da festa de Santo António e renomeou o rio e, eventualmente, uma missão construído nas proximidades de sua honra. Esta missão se tornou o ponto focal de uma pequena comunidade que, eventualmente, cresceu em tamanho e alcance para se tornar a cidade de San Antonio, Texas.
Santo Antônio é conhecido no Brasil e em Portugal como um santo matrimônio, pois a legenda tem-no como alguém que conciliou os casais. Seu dia da festa, 13 de junho é feriado municipal de Lisboa, comemorado com desfiles e casamentos de casais humilde, e ele é um dos santos celebrados no Brazilan Festa Junina (juntamente com John Baptist e Saint Peter). No dia anterior, 12 de junho é o Dia dos Namorados brasileiro.

Fernando Martins de Bulhões, venerated as Anthony of Padua or Anthony of Lisbon,(1195-1231) is a Catholic saint who was born in Liuobon, Portugal to a wealthy family and who died in Padua, Italy.

Early life
Anthony was born in Lisbon to Martim Vicente de Bulhões and wife Teresa Pais Taveira, in a very rich family of the nobility who wanted him to become educated; however, these were not his wishes. His family arranged sound education for him at the local cathedral school. Against the wishes of his family, Anthony entered the Augustian Abbey of St. Vincent on the outskirts of Lisbon. The Canons Regular of St. Augustine, of which he was a member, were famous for their dedication to scholarly pursuits. Anthony studied Scripture and the Latin Classics.
Franciscans
After his ordination, Anthony was placed in charge of hospitality in his abbey. In this role, in 1219, he came in contact with five Franciscans who were on their way to Morocco to preach to the Muslims there. Anthony was strongly attracted to the simple Gospel lifestyle of the Franciskan friars. In February 1220, news arrived that the five Franciscans had been martyred in Morocco. Anthony meditated on the heroism of these Franciscans. He wanted to obey God's call to leave everything and follow Him. Anthony obtained permission from his superiors to join the Franciscan order.
On the return trip to Portugal, his ship was driven by storm upon the coast of Sicily and he landed at Messina. From Sicily he made his way to Assisi and sought admission into a monastery in Italy, but met with difficulty on account of his sickly appearance. He was finally assigned, out of pure compassion, to the rural hospice of San Paolo near Forli, Romagna, Italy, a choice made after considering his poor health. There he appears to have lived as a hermit and was put to work in the kitchen.
One day, on the occasion of an ordination, when a great many visiting Dominican monks were present, there was some misunderstanding over who should preach. The Franciscans naturally expected that one of the Dominicans would occupy the pulpit, for they were renowned for their preaching; the Dominicans, on the other hand, had come unprepared, thinking that a Franciscan would be the homilist.
In this quandary, the head of the hermitage, who had no one among his own humble friars suitable for the occasion, called upon Anthony, who he suspected was most qualified, and engineered him to speak whatever the Holy Spirit should put into his mouth. Anthony objected but was overruled, and his sermon created a deep impression. Not only his rich voice and arresting manner, but the entire theme and substance of his discourse and his moving eloquence, held the attention of his hearers.
At that point, Anthony was commissioned by Brother Gratian, the minister provincial, to preach the Gospel throughout Lombardy, a region in northern Italy. From then on his skills were used to the utmost by the Church. Occasionally he took another post, as a teacher, for instance, at the universities of Montpellier and Toulouse—both in southern France—but it was as a preacher that Anthony revealed his supreme gift.
In 1226, after attending the Franciscan chapter at Arles, France, and preaching in the French region of Provence, Anthony returned to Italy and served as envoy from the general chapter to Pope Gregory IX. At the Papal court, his preaching was hailed as a "jewel case of the Bible" and he was commissioned to produce "Sermons for Feast Days."
Anthony became ill with dropsy and, in 1231, went to the woodland retreat at Camposampiero with two other friars for a respite. There Anthony lived in a cell built for him under the branches of a walnut tree. Saint Anthony died on 13 June 1231 at the Poor Clare convent at Arcella on the way back to Padua at age of 36.
When he died, it is said that the children cried in the streets and that all the bells of the churches rang of their own accord, rung by angels come to earth to honour the death of the saint. He is buried in a chapel, and to this day his tongue is in a reliquary, and is incorrupt although he is not an incorruptible. It glistens and looks as if it is still alive and moist.
Recognitios
Anthony of Lisbon (or Padua) is known to have become the "quickest" saint in the history of the Catholic Church because he was canonized by Pope Gregory IX less than one year after his death on the 30th of May of 1232.
His fame spread as much as the Portuguese envangelization and he has been known as the most celebrated of the followers of Saint Francis Of Assisi. He is the patron saint of Padua, of Italy and of many other cities in Portugal and in the countries of the former Portuguese Empire. He is especially invoked for the recovery of lost things.
Proclaimed a Doctor of the Church on January 16, 1946, he is sometimes called " Evangelical Doctor".
Each year on the weekend of the last Sunday in August, Boston's North End holds a feast in honor of St. Anthony. Referred to as the "Feast of all Feasts", St. Anthony's Feast in Boston's North End was begun in 1919 by Italian immigrants from Montefalcione, a small town near Naples, where the tradition of honoring St. Anthony goes back to 1688. The feast has become the largest Italian religious festival in the United States.
On January 27, 1907 in Beumont, Texas, a church was dedicated and named in honor of St. Anthony of Padua. The church was later designated a cathedral in 1966 with the formation of the Roman Catholic Diocese Of Beaumont, but was not formally consecrated. On April 28, 1974, St Anthony Cathedral was dedicated and consecrated by Bishop Warren Boudreaux. In 2006 Pope Benedict XVI granted St. Anthony Cathedral the designation of minor basilica. St. Anthony Cathedral Basilica celebrated its 100th anniversary on January 28, 2007.
Seventeenth mentury Spanish missionaries came across a small Native American community along what was then known as the Yanaguana River on the feast day of Saint Anthony and renamed the river and eventually a mission buil nearby in his honor. This mission became the focal point of a small community that eventually grew in size and scope to become the city of San Antonio, Texas.
St. Anthony is known in Brazil and Portugal as a marriage saint, because legend has him as one who conciliated couples. His feast day, June 13, , is Lisbon's municipal holiday, celebrated with parades and marriages of humble couples, and he is one of the saints celebrated in the Brazilan Festa Junina (along with John the Baptist and Saint Peter). The previous day, June 12, is the Brazilan Valentine‘s Day.



Fernando Martins de Bulhões, garbinamas kaip Anthony of Padua arba Anthony Lisabonos, (1195 – 1231) yra katalikų šventasis, kuris gimė Lisabonoje, Portugalijoje turtingoje šeimoje, ir mirė Padova, Italijoje.
Vaikystė
Anthony gimė Lisabonoje, labai turtingoje Martim Vicente de Bulhões ir Teresės Pais Taveira bajorų šeimoje. Tėvai norėjo, kad jis taptų išsilavinę, tačiau jis to nenorėjo. Jo šeima suteikė sąlygas įgyti puikų išsilavinimą, vietos Katedros mokykloje. Prieštaraudamas savo šeimos norams Anthony įstojo į Augustiański Švento Vincento vienuolyną Lisabonos pakraštyje. Šv Augustino kanonai garsėjo savo atsidavimu mokslo tikslams. Anthony studijavo Šventąjį raštą ir lotynų klasiką.
Pranciškonai
Po įšventinimo, Anthony buvo paskirtas i savo vienuolyną 1219 m. Jis atvyko susisiekti su penkiais pranciškonais, kurie keliavo į Maroką pamokslauti ten esantiems musulmonams. Anthony stipriai traukė paprastas pranciškonų vienuolių Evangelijos gyvenimo būdas. 1220 m. vasario mėnesį, pasklido naujienos, kad penki pranciškonų vienuoliai buvo kankinami Maroke. Anthony meditavo už šių pranciškonų didvyriškumą. Jis norėjo paklusti Dievo kvietimui palikti viską ir sekti paskui Jį. Anthony gavo leidimą iš savo viršininkų prisijungti prie pranciškonų.
Kelionėje atgal į Portugaliją, jo laivas per audrą užplaukė ant Sicilijos kranto ir Anthony nusileido Mesinoje. Iš Sicilijos jis nukeliavo į Assisi ir paprašė ir paprašė įsileisti į Italijos vienuolyną, bet susidurė su sunkumais dėl savo paliegusios išvaizdos. Galiausiai iš pasigailėjimo jį nusiuntė į kaimo slaugos namus San Paolo šalia Forlì, Romagna, Italija, šis pasirinkimas buvo priimtas dėl jo prastos sveikatos. Ten jis gyveno kaip atsiskyrėlis ir buvo paskirtas dirbti virtuvėje.
Vieną dieną, per įšventinimą, kai lankėsi daug dominikonų vienuolių, įvyko nesusipratimas dėl to kas turėtų skelbtipamokslą. Pranciškonai natūraliai tikėjosi, kad vienas iš dominikonų vienuolių tai padarys, nes jie gerai žinomi dėl pamokslų, kita vertus, dominikonai atvyko nepasirengę, nes tikėjosi, kad pranciškonų vienuoliai pamokslaus.
Šioje keblioje situacijoje, atsiskyrėlių vadovas, kuris neturėjo tarp savo brolių tinkamo šiai pareigai atlikti, pakvietė Anthony, kurį jis įtarė esant vieną iš labiausiai kvalifikuotų kalbėti tai ką Šventoji Dvasia jam perduos. Anthony prieštaravo, tačiau į tai niekas neatsižvelgė. Jo pamokslas paliko visiems didelį įspūdį. Ne tik jo sodrus balsas ir pritraukianti elgsena, bet visa likusi kalba, jos esmė, Anthony iškalba prikaustė pamokslo klausytojus.
Anthony buvo įgaliotas brolio Gracian, provincijos ministro, skelbti Evangeliją visoje Lombardijoje, kuri yra šiaurės Italijoje. Nuo tada jis savo įgūdžiais pakeitė bažnyčią. Kartais jis dirbdavo mokytoju,tokiuose universitetuose, kaip Monpeljė ir Toulouse – abu universitetai yra pietinėje Prancūzijoje, bet jis labiausiai atsiskleidė kaip pamokslininkas.
1226 metais, po apsilankymo pranciškonų šventykloje Arlyje, Prancūzijoje, ir pamokslavo Prancūzijoje, Provence. Anthony grįžo į Italiją ir tarnavo kaip pasiuntinys popiežiui Grigalijuj IX. Popiežius nusprendė, kad Anthony pamokslai buvo kaip "Biblijos deimantai" ir Anthony buvo pavesta parengti "Pamokslus ir švenčių dienoms“.
Anthony susirgo vandenlige, o 1231 m. išvyko į miškingas vietoves Camposampiere su kitais dviem vienuoliais atsikvėpti . Ten Anthony gyveno namelyje po riešutmedžio šakomis. Šv. Anthony mirė birželis 13, 1231 metais Arcellos vienuolyne keliaudamas atgal į Padova. Mrė būdamas 36 metų.
Sakoma, kad jam mirus gatvėse verkė vaikai, visi bažnyčių varpai suskambo savo noru, angelai leidosi į žemę pagarbti šventojo mirties. Jis palaidotas koplyčioje, iki šios dienos jo liežuvis yra relikvija ir yra nesugadintas. Jis spindi ir atrodo taip, tarsi jis vis dar būtų tikras ir drėgnas.
Pripažinimas
Antano iš Lisabonos (arba Padovos), yra žinoma, kad "greičiausiai" tapusiu šventuoju Katalikų bažnyčioje, nes jį popiežius Grigalius IX paskelbė šventuoju mažiau nei per vienerius metus po jo mirties. Šventuoju jį paskelbė 1232 metais gegužės 30 dieną.
Jo šlovės pasklido kaip ir portugalų envangelijso ir jis buvo žinomas kaip garsiausias Šventojot Francis iš Assisi pasekėjas. Jis yra globėjas Padua, Italijos ir daugelio kitų miestų Portugalijoje ir buvusiose Portugalijos imperijos šalyse. Jo šaukiamasi norint surasti prarastus daiktus.
1946 metais sausio 16 jis buvo paskelbtas Bažnyčios gydytoju ir kartais vadinamas "Daktaras evangelikas".
Kiekvienais metais paskutinį rugpjūčio sekmadienį, Bostono šiaurėje yra rengiama šventė Švento Anthony garbei. Vadinama "visų švenčių švente". Švento Anthony šventė švęsti Bostono šiaurėje buvo pradėta 1919 metais Italijos imigrantų iš Montefalcione, mažo miestelio netoli Neapolio, kur Švento Anthony pagerbimo tradicijos prasidėjo 1688 metais. Šventė tapo didžiausiu Italijos religijos fiesta JAV.
1907 metais sausio 27 diena Beaumonte, Teksase, viena bažnyčia buvo skirta ir pavadintas Šv. Anthony iš Padua garbei. Vėliau 1966 m. bažnyčia tapo katedra, bet oficialiai nebuvo pašventinta. 1974m. balandžio 28 dieną Šv Anthony katedrą pašventino vyskupas Warren Boudreaux. 2006 m. Popiežius Benediktas XVI suteikė Šv. Anthony katedrai bazilikos vardą. 2007 metais sausio 28 dieną Šv. Anthony bazilika atšventė 100 metų paminėjimą.
XVII a. ispanų misionieriai pervadino Yanaguana upę ir Šv. Anthony garbei ir galų gale šie misionieriai taip pat buvo pavadinti jo garbei. Jie tapo centru mažos bendruomenės, kuri ilgainiui augo ir atsirado San Antonio miestas, Teksase.
Šv. Antanas žinomas, Brazilijoje ir Portugalijoje, kaip santuokos šventasis, nes legendos teigia, kad jis taikė poras. Jo šventės diena yra birželio 13. Ši diena yra laisvadienis Lisabonoje, švenčiamas su paradais ir nuolankių sutuoktiniu vestuvėmis. Ši šventė taip pat švenčiama ir Brazilijoje. Birželio 12 diena Brazilijoje yra Valentino diena.

18.12.09

Toranja - A carta


http://www.youtube.com/watch?v=Ci0TXxhqc84
TORANJA
carta

não falei contigo
com medo que os montes e vales que me achas
caissem a teus pés
acredito e entendo
que a estabilidade lógica
de quem não quer explodir
faça bem ao escudo que és

saudade é o ar
que vou sugando e aceitando
como fruto de verão
jardins do teu beijo
mas sinto que sabes,
que sentes também num dia maior
serás trapézio sem rede
pairar sobre o mundo
em tudo o que vejo

é que hoje acordei e lembrei-me
que sou mago e feiticeiro
que a minha bola de cristal é folha de papel
e nela te pinto nua
nua, numa chama
minha e tua

desconfio que ainda não reparaste
que o teu destino foi inventado por gira-discos estragados
aos quais te vais moldando
e todo o teu planeamento estratégico de sincronização,
do coração, são leis como paredes e tectos
cujos vidros vais pisando

anseio o dia em que acordares por cima
de todos os teus numeros,
raizes quadradas,
de somas subtraídas,
sempre com a mesma solução.
nah!
podias deixar de fazer da vida um ciclo vicioso,
harmonioso,
ao teu gesto mimado
e à palma da tua mão

é que hoje acordei e lembrei-me
que sou mago e feiticeiro
que a minha bola de cristal é folha de papel
e nela te pinto nua
nua, numa chama
minha e tua

desculpa se te fiz fogo e noite
sem pedir autorização por escrito
ao sindicato dos deuses
mas não fui eu que te escolhi
desculpa se te usei
como refugio dos meus sentidos
pedaços de silêncios perdidos
que voltei a encontrar em ti.

é que hoje acordei e lembrei-me
que sou mago e feiticeiro...

...e nela te pinto nua
nua, numa chama
minha e tua
numa chama minha e tua...

ainda magoas alguém
o tiro passou-me ao lado
ainda magoas alguém
se não te deste a ninguém
magoaste alguém
a mim passou-me ao lado...
a mim passou-me ao lado...

laiškas
nekalbėjau su tavim
bijodamas, kad kavnai ir slėniai, apie kuriuos galvoju,
sukris tau po kojom
tikiu ir suprantu
logišką stabilumą
nenorinčių sprogti
sėkmės šarvuose, kurie esi

ilgesys yra oras,
kurį geriu ir priimu
kaip vasaros vaisių,
tavo bučinio sodus
bet jačiu, kad žinai,
kad jauti, jog dar vieną dieną
balansuosi ant trapecijos be tinklo
plevendama virš pasaulio
visame, ką matau

nes šiandien nubudau ir prisiminiau,
kad esu magas ir žynys
o mano krištoro rutulys – popieriaus lapas
ir jame tapau tave nuogą
nuogą mano ir tavo liepsnose

įtariu, dar nepastebėjai,
kad tavo likimas buvo išgalvotas sugedusių smagračių
kuriuose įgauni formą
ir visas tavo strateginis planavimas, širdies sinchronozavimas,
yra įstatymai kaip sienos ir lubos
kurių stiklais žengi

laukiu dienos, kai nubusi viršūnėj
iš visų savo skaičių
kvadratinių šaknų
visų sumų suskaičiuotų
visada su tuo pačiu atsakymu
galėtum liautis daryti gyvenimą žiauriu ciklu
harmoningu
su tavo sugadintu judesiu
ir tavo rankos delnu

nes šiandien nubudau ir prisiminiau,
kad esu magas ir žynys
o mano krištoro rutulys – popieriaus lapas
ir jame tapau tave nuogą
nuogą mano ir tavo liepsnose

atleisk jei padegiau tave ir naktį
be raštiško dievų sąjungos leidimo
bet tu pasirinkai ne mane
atleisk jei nauojaus tavim
kaip jausmsavo jausmų prieglobsčiu
prarasos tylos likučiai
grįžta ir primena tave

nes šiandien nubudau ir prisiminiau,
kad esu magas ir žynys...

...ir jame tapau tave nuogą
nuogą mano ir tavo liepsnoje
mano ir tavo liepsnoje...

kažką tebežeidžiantis
šūvis praskriejo pro mane
kažką tebežeidžiantis
jei į nieką nepataikei
sužeidei ką nors
į mane, praskriejo pro mane...
į mane, praskriejo pro mane...


the letter

have not spoken with you
with the fear that the hills and valleys that i think of
fall at your feet
i believe and understand
the logical stability
of those who doesn‘t want to explode
do well to the shell that you are

longing is the air
what am i‘m soaking and accepting
as a fruit of summer
gardens of your kiss
but i know you know,
also feel that one day more
you will trapeze without a net
hovering over the world
in everything i see

`cause today i woke up and remembered
that i‘m a magician and sorcerer
that my crystal ball is a sheet of paper
and i paint you there naked
naked, in a flame
of me and you

i suspect you haven‘t noticed yet
that your destiny was invented by a spoiled turntable
to which you'll go molding
and all your strategic planning synchronization
from the heart, are laws such as walls and ceilings
whose glasses you‘ll be stepping through

i look forward to the day when you wake up on the top
from all your numbers,
square roots,
of amounts deducted,
always with the same solution.
nah!
you could stop making life a vicious cycle,
harmonious
at your gesture spoiled
and the palm of your hand

`cause today i woke up and remembered
that i‘m a magician and sorcerer
that my crystal ball is a sheet of paper
and i paint you there naked
naked, in a flame

sorry if i fired up you and night
without permission in writing
of the union of the gods
but it was not me that you chose
sorry if i used you
as a refuge of my senses
pieces of silence lost
i came to find you.

`cause today i woke up and remembered
that i‘m magician and sorcerer ...

...i paint you there naked
naked, a flame
of me and you
in the flame of me and you...

still hurting someone
the shot passed me along
still hurting someone
if you do not this to anyone
you hurt someone
to me passed me along ...
to me passed me along ...

Kaleidoscópio - Você me apareceu


http://www.youtube.com/watch?v=mBtCJn6Wf9Q

Kaleidoscópio - Você me apareceu

Você me apareceu
Você me apareceu
Você me apareceu
Você me apareceu

Você me apareceu
Fez o tudo virar nada
E vice-versa
Foi submersa
A azeitona na empada que era eu
Você é dona do coroço
Da azeitona da empada que comeu

Você me apareceu
Fez o nada virar tudo
Me deixou mudo
De tão tamanha
Cê me acanha
Minha estranha
É o prazer de que sempre padeço
É do fim começo e reconheço
Que o avesso sempre esteve aqui

Minha estranha
É o engano de minha certeza
É o insano que há na beleza
A tristeza que me faz sorrir.


Kaleidoscópio - Tu atėjai pas mane

Tu atėjai pas mane
Tu atėjai pas mane
Tu atėjai pas mane
Tu atėjai pas mane

Tu atėjai pas mane
Padarei viską, bet nepakeitei nieko.
Ir atvirkščiai...
Buvau desertas,
Alyvuoge ant pyrago,buvau tau
O tu buvai jo savininkas,
Kuris suvalgė tą alyvuogę...

Tu atėjai pas mane
Nepadarei nieko, bet pakeitei viską.
Leidai man tylėti
Visą rytą...
Tu toks drovus
Mano keistuoli,
Malonumas virto kančia...
Pabaigos pradžioje, pripažink.
Kuri visada buvo čia pat.

Mano keistuoli,
Tu buvai mano klaida.
Ilgesys grožio,
Liūdesys, kuris vertė mane šypsotis.

16.12.09

Boss AC - Dias Assim

Boss AC (real name Ângelo César) is a Portuguese rapper originally from Cape Verde. In 1998, Boss AC recorded his first album, Mandachuva, which was a mixture of hip-hop, ragga, soul, R&B and African sounds. Later ones were more autobiographical albums, entirely written and produced by him, continued the trend of adding African and Portuguese traditional sounds. Boss AC's latest album, Ritmo, Amor e Palavras, was recorded in 2005, which gave Boss AC a nomination in the MTV European Music Awards for Best Portuguese Act.


http://www.youtube.com/watch?v=VA22_GW0de4



Dias Assim (Ainda bem)


(Piiiiiiii) O despertador a tocar
Mais um dia de trabalho são horas de levantar
Olho para as horas afinal estou adiantado
Ainda bem assim fico mais um pouco deitado
Acordo a princesa a meu lado penso em pecado
Debaixo dos lençóis começo o dia cansado
Um banho quente a seguir
Deram chuva para hoje mas vejo o Sol a sorrir
Não apanho trânsito, o carro rola na boa
Nem parece que estou a conduzir em plena Lisboa
Oiço um som dos que eu gosto a passar numa fm
Ponho o rádio mais alto e o bote quase que treme
Quando chego ao job para arrumar é uma granda canseira
Mas hoje não sei como, estacionei á primeira
Vou ao café para comer uma bola de berlim
Ainda bem que há dias assim
Apesar de ser apenas mais um dia normal
E não ter acontecido nada de especial
Hoje sinto a boa vibe e nada me corre mal
Ainda bem que há dias assim
Apesar de ser apenas mais um dia normal
E não ter acontecido nada de especial
Hoje sinto a boa vibe e nada me corre mal
Devia haver mais dias assim , assim
Sinto-me inspirado hoje é um daqueles dias
Que vou pôr em prática todas as minhas teorias
A letra que fiz ontem hoje parece que soa melhor
Oiço-a tantas vezes que quase já a sei de cor
Estou no job a jobar nem sinto o tempo a passar
Até o gutto dizer que já são horas de almoçar
Frango no churrasco está pronto a sair
Sim mande vir traga pão e manteiga pá ‘brir
Sinto a cola a deslizar , bem fresquinha
Dê os meus parabéns a quem estiver na cozinha
Para fechar mousse de chocolate é sobremesa
De repente na porta vejo entrar uma beleza
Senta-se á minha frente e começa a rir á toa
Enquanto o AC pensa : “ Essa dama é muita boa”
Levanto-me , e ela sempre a sorrir para mim
Ainda bem que há dias assim
Apesar de ser apenas mais um dia normal
E não ter acontecido nada de especial
Hoje sinto a boa vibe e nada me corre mal
Ainda bem que há dias assim
Apesar de ser apenas mais um dia normal
E não ter acontecido nada de especial
Hoje sinto a boa vibe e nada me corre mal
Devia haver mais dias assim , assim
A noite caiu vou-me embora , já são sete
Vou passar no colombo para ver se compro uma sweat
Quanrenta euros promoção, compro o que era quase cem
Experimento e a empregada diz que, me fica muito bem
Obrigado para além de bonita és simpática
Gostei da tua táctica vejo que já tens prática
Vou ao video clube alugar um filme de rir
Sabes de alguma comédia que me possas sugerir?
Levo comida chinesa para o jantar
Gelado para acompanhar, agora só quero chegar
Saio do carro , uma agradável visão , estendo a mão
Apanho uma nota de dez no chão
Acontece , depois do jantar e da louça lavada
Pus o video no play e foi rir á gargalhada
Só fomos dormir quando o filme chegou ao fim
Devia haver mais dias assim







Dienos, kaip ši (Laimei)

(Piiiiiiii) Žadintuvo skambėjimas,
Dar viena darbo diena, laikas keltis.
Žiūriu į laikrodį, pagaliau esu pasiruošęs.
Kol kas gerai, dar lieku gulėti lovoje,
Pažadinu šalia gulinčią princesę, galvoju apie nuodėmę.
Po antklode prasideda pavargusi diena,
Vonioje vėlgi karšta.
Šiandien lyja, bet matau saulę besišypsant.
Nepatenku į spūstį, automobilis rieda puikiai -
Neatrodo, kad vairuoju Lisabonos centre.
Girdžiu tai, ką man patinka girdėti tranliuojant per FM.
Pagarsinu radiją ir - smūgis, kuris beveik sudrebina.
Atvažiuoju į darbą, tvarkau reikalus triūsdamas -
Bet šiandien aš nežinau, kaip; pirmiausia sustoju pakeliui,
Einu į kavinę suvalgyt berlynietišką pyragėlį.
Laimei, yra dienų, kaip ši.


Nepaisant to, kad tai tiesiog dar viena įprasta diena
Ir neatsitiko nieko ypatinga,
Šiandien jaučiu geras bangas, ir niekas nevyksta blogai.
Laimei, yra dienų, kaip ši.
Nepaisant to, kad tai tiesiog dar viena įprasta diena
Ir neatsitiko nieko ypatinga,
Šiandien aš jaučiu geras bangas, ir niekas man nevyksta nepalankiai.
Turėtų būti daugiau dienų, kaip ši, kaip ši.

Šiandien jaučiuosi įkvėptas tokių dienų, kaip ši.
Išbandysiu visas savo teorijas.
Vakar parašyti žodžiai, atrodo, šiandien skamba geriau.
Girdėjau juos taip dažnai, kad jau beveik žinau mintinai.
Esu darbe, bedirbdamas nejaučiu laiką bėgant,
Iki pilvas pasako, kad jau laikas pietaut.
Ant grotelių keptas viščiukas jau paruoštas,
Sakau – atnešk duonos ir sviesto, žmogau.
Jaučiu, kaip nuryju kolą, gerai atšaldytą.
Perduok mano sveikinimus vyrams, esantiems virtuvėje,
Pietus užbaigsiu šokolado putėsiais desertui.
Staiga pro duris įeinant matau grožybę,
Sėdasi priešais mane ir pradeda iš niekur nieko juoktis,
Kol AC galvoja: “Ši panelė labai patraukli”.
Atsistoju, o ji nesiliauja man šypsosis.
Laimei, yra dienų, kaip ši.
Nepaisant to, kad tai tiesiog dar viena įprasta diena
Ir neatsitiko nieko ypatinga
Šiandien jaučiu geras bangas, ir niekas nevyksta blogai.
Laimei, yra dienų, kaip ši.
Nepaisant to, kad tiesiog dar viena įprasta diena
Ir neatsitiko nieko ypatinga
Šiandien aš jaučiu geras bangas, ir niekas man nevyksta nepalankiai.
Turėtų būti daugiau dienų, kaip ši, kaip ši.

Naktį išeinu, jau septynios,
Einu pasivaikščiot į Kolombą, nusipirkti marškinius -
Keturiasdešimčia eurų daugiau, ir - beveik šimtas.
Pasimatavau, ir pardavėja sakė, jog man tinka.
Ačiū už tai, gražuole, esi maloni.
Man patiko tavo taktika, matau, kad jau turi patirties.
Einu į nuomos punktą išsinuomoti filmą, kuris keltų juoką.
Ar žinot kokią nors komedija ir galit man pasiūlyt?
Paimu kinų maisto vakarienei,
O po jos – ledų. O dabar tiesiog noriu grįžti,
Palieku automobilį, kai kas gražaus - paimu už rankos.
Pakeliu nuo grindų dešimtinę.
Tai vyksta po pietų ir išplovus indus.
Įjungiu video filmą, buvo gardaus juoko.
Tiesiog nuėjom miegot, kai filmas pasibaigė.
Turėtų būti daugiau dienų, kaip ši.

14.12.09

Sérgio Mendes - Mais Que Nada

http://www.youtube.com/watch?v=ZSZ15R2DFBg

Mais Que Nada

Mas Que Nada - lyrics
Sergio Mendes and Brazil 66

Oari rai
Ob Ob Ob
Mas que nada
Sai da minha frente
Eu quero passar
Pois o samba est animado
O que eu quero sambar

Este samba
Que misto de maracatu
samba de preto velho
Samba de preto tu
Mas que nada
Um samba como esse to legal
Voc no vai querer
Que eu chegue no final



Nepriklausomai

Oari rai
Ob Ob Ob
Nepriklausomai
Traukis man iš kelio
Aš noriu praeiti
Nes samba tikrai jaudinanti
Ir aš noriu šokti

Tai samba
Tai sumaišyta su maracatu
Sena juoda samba
Juoda samba Tau
Nepriklausomai
Tokia samba yra maloni
Įdomu, ką aš gausiu pabaigoje.

Fernão de Magalhães



Fernandas Magelanas (port. Fernão de Magalhães) – portugalų jūrų keliautojas, atradėjas, tarnavęs Ispanijos karalystei. F. Magelanas pirmasis iš Europos vakarų kryptimi pasiekė Aziją, pirmasis perplaukė Ramųjį vandenyną. Jo pradėta ekspedicija pirmoji apiplaukė pasaulį.

Magelanas gimė 1480 metais, šiaurės Portugalijoje, Tras-os-Montes provincijoje, Vila Reale. Jo tėvas buvo miesto burmistras Pedro Rui de Magelanas, motina – Alda de Meskuita. Magelanas turėjo brolį Diego de Sousa ir seserį Izabelę.

Sulaukęs 20 metų, Magelanas pirmą kartą išplaukė į jūrą. 1505 m. jis išplaukė į Indiją. 1510 m. Magelanas tapo kapitonu, tačiau po slaptos kelionės į rytus be leidimo, prarado valdžią ir grįžo į Portugaliją. 1511 m. Magelanas buvo išsiųstas į Maroką, kur 1513 m. rugpjūčio 28 d. dalyvavo mūšyje prie Azamoro ir buvo rimtai sužeistas. Magelanas taip pat buvo apkaltintas prekyba su Mauritanijos musulmonais. Ten taip pat įvyko konfliktas su portugalų admirolu Francisco de Almeida, kad be leidimo paliko armiją. F. Magelanas užsitraukė karaliaus Manuelio I nemalonę. Karalius atsisakė padidinti pajamas. Manuelis I taip pat pranešė, kad Magelanas nuo 1514 m. gegužės 15 d. daugiau nebetarnaus karaliui. Magelanas formaliai atsisakė pilietybės ir išvyko į Ispaniją siūlydamas savo paslaugas vienam dvarui.
Kelionę 1519 m. rugpjūčio 10 d. pradėjo 237 ar 270 jūreivių, bet atgal į Ispaniją 1522 m. rugsėjo 6 d. sugrįžo tik 18. Po Magelano žūties kapitonu tapo Juan Sebastián Elcano.

Pagal 1494 m. pasirašytą stipriausių XV amžiaus jūrinių valstybių – Ispanijos ir Portugalijos – sutartį, Ispanija turėjo teisę į visas žemes, esančias į vakarus nuo dienovidinio, einančio maždaug 45° vakarų ilgumos, o Portugalija – į rytus nuo šio dienovidinio. Kadangi šio dienovidinio padėtis, esanti priešingoje Žemės pusėje, prie Azijos rytinių krantų, kur driekiasi Molukų salos (tuomet vadintos Prieskonių salomis), buvo neaiški, Ispanija surengė Magelano ekspediciją, tačiau jos kelias negalėjo eiti per Portugalijos vandenis. Būdamas įsitikinęs, kad Žemė yra rutulio formos, Magelanas nutarė pasiekti Molukų salas vakarų keliu.

1519 m. rugpjūčio 10 d. flotilė iš penkių laivų, vadovaujama Magelano, paliko Seviliją. Portugalų karalius Emanuelis, sužinojęs apie Magelano išplaukimą, nurodė laivyno vienetams jį pagauti, bet Magelanas paspruko nuo portugalų. 1519 metų rugsėjo 20 dieną flotilė išplaukė iš San Lukaro uosto, esančio Gvadalkviviro žiotyse. Po dviejų mėnesių jie pasiekė Brazilijos krantus. Ilgą laiką F. Magelano įgula niekaip negalėjo rasti sąsiaurio. 1520 metų spalio 18 dieną F. Magelanas išplaukė toliau ieškoti sąsiaurio. Keturi laivai, pirmą kartą žmonijos istorijoje, lėtai ir tyliai įplaukė į negyvenamą, niūrų sąsiaurį, kur nuo amžių nebuvo patekę europiečiai. Aplinkui nebuvo matyti nė vienos gyvos būtybės, ir vis dėlto aplinkui turėjo būti žmonės, nes nakties tamsoje tvyksčiojo ugnys, todėl F. Magelanas ir pavadino šį kraštą Tierra del Fuego (Ugnies Žeme). Šias negęstančias ugnis matė ir vėlesni keliautojai. Tai aiškinama tuo, kad Ugnies Žemės gyventojai, būdami žemiausioje kultūros pakopoje, nežinojo ugnies gavimo meno, todėl jie ir dieną, ir naktį degindavo savo būstuose sausą žolę ir šakas. F. Magelano laivai plaukdami sąsiauriu visą laiką turėjo saugotis seklumų, aplenkti uolas. Priešinis vėjas plėšė laivų bures. Po 38 dienų jūreiviai pamatė Ramujį vandenyną. Taip buvo atrastas sąsiauris, kuris buvo pavadintas Magelano vardu.

1521 metų kovo 6 dieną F. Magelanas pasiekė dvi gyvenamas salas. Tai buvo Filipinų salų grupė. 1521 m. balandžio 27 d. Magelanas žuvo per konfliktą Maktano saloje.

1522 m. rugsėjo 6 d. po trejų metų išvykos Juanas Sebastianas de Elkanas ir likusieji įgulos nariai grįžo į Ispaniją.

Magelano ekspedicija pirmoji apiplaukė žemę, pirmoji perplaukė Pietų Amerikos sąsiaurį, jungiantį Pietų Ameriką su Ramiuoju vandenynu. Įgulos nariai buvo pirmieji europiečiai, kurie pamatė iki šiol nematytų dalykų:
• „Kupranugarius be kuprų“, kurie greičiausiai buvo lama, guanakas, vikunija arba alpaka.
• Juodas „žąsis“, kurių nereikėjo nei skusti, nei pešti – greičiausiai tai buvo pingvinai.
• Dvi iš artimiausių mūsų galaktikų (Didysis Magelano Debesis ir Mažasis Magelano Debesis) – jos matomos tik Pietuose.
• Žemės dydis buvo daug kartų didesnis nei galvojo mokslininkai – kelionės ilgis buvo 69 tūkstančiai kilometrų.



Fernando Magellan (Fernão de Magalhães port.) - Portuguese navigator, discoverer and served in the Spanish kingdom. F. Magellan is the first from Europe reached Asia from west direction, first crossed the Pacific Ocean. Launched its first expedition to circumnavigate the world.

Magellan was born in 1480 in the north Portugal, Tras-os-Montes province, Villa Reale. His father was a town mayor Pedro Rui de Magellan, mother - Alda de Meskuita. Magellan had a brother, Diego de Sousa, and sister Izabela.

Age 20, Magellan first sailed into the sea. 1505 he proceeded to India. 1510 Magellan became a captain, but after a secret trip to the east without a permit, lost his power and returned to Portugal. 1511 Magellan was sent to Morocco, where in 1513, 28th August participated in the battle to Azamoro and was seriously injured. Magellan has also been accused of trafficking with the Mauritanian Muslims. There was also conflict with the Portuguese Admiral Francisco de Almeida, in addition to permission to leave the army. F. Magellan healed King Manuel I of disfavor. The king refused to increase revenue. Manuel I also announced that the Magellan 1514, 15th May will no more serve the king. Magellan formally renounced citizenship and moved to Spain, offering his services to one estate.

Trip 1519, 10th August began 237 or 270 sailors, but back to Spain in 1522, 6th September came only 18th. After Magellan‘s death captain became Juan Sebastián Elcano.

According to the tremty in 1494 signed by the strongest XV century maritime countries - Spain and Portugal - Spain had a right to all land located west of the meridian passing approximately 45 degrees west longitude, and Portugal - to the east of the meridian. Since the meridian position, located on the opposite side of the Earth, to the eastern Asian coast, which extends the Moluccas (then known as Spice Islands), was unclear, Spain held Magellan‘s expedition, but a road could not go through the Portuguese waters. Convinced that the Earth is spherical in shape, Magellan decided to achieve the Maluku islands west road.

1519, 10th August fleet of five ships, led by Magellan, left Seville. Portuguese King Emmanuel becomes aware of Magellan‘s leaving, told to catch the fleet units, but Magellan escaped from the Portuguese. 1519, 20th September flotilla sailed from San Lukaro port located at the mouth Gvadalkviviro. Two months later, they reached the coast of Brazil. For a long time, F. Magellan‘s crew could not find any way of the Strait. 1520 year on October 18th, F. Magellan set off to continue looking into the Strait. The four ships, for the first time in human history, slowly and quietly entered the uninhabited, a black Strait, where the age was not as Europeans. There was no one to see living beings, and yet it had to be around people, because the of flames seen at night, and F. Magellan and named this land Tierra del Fuego (Land of Fire). These flames was subsequent also by other travelers. This is explained by the fact that the „Land of Fire‘s“ population, being the lowest stage of culture, did not know the art of receipting fire, so they both day and night in their dwellings burnt dry grass and branches. F. Magellan‘s ships sailing through the Strait at all times had to guard the ship, overtake rocks. Headwind plundered ship sails. After 38 days the seamen saw the Pacific Ocean. It was discovered Strait, which was named after Magellan‘s behalf.

1521, 6th March, F. Magellan reached the two inhabited islands. It was the Philippine island group. 1521, 27th April Magellan died in the conflict at Maktano island.

1522, 6th September after three years away Juan Sebastian de Elkanah, and the remaining crew members returned to Spain.

Magellan‘s expedition to circumnavigate the earth, firstt crossed the South American strait that connects South America with Pacific Ocean. Crew members were the first Europeans who saw the hitherto unseen things:
- Camel hump free, which was probably a llama, guanaco, alpaca or Vicuña.
- Black Goose, which did not need to shave or pluck - this is probably the penguins.
- Two of our closest galaxies (the Large Magellanic Cloud and Small Magellanic Cloud) - it is only visible to the south.
- Land size is many times greater than scientists thought - the journey length of 69 thousand kilometers.

Júlio Iglésias - História de Amor

Julio Iglesias
Historia de amor

Meu olhar passeia na parede
Não atendo mais o telefone
Na varanda balança uma rede
E na alma só vem o teu nome

Numa taça de um vinho amargo
Tua imagem me aparece e some
O presente vive o passado
E na alma só vem o teu nome

Eu não quero lembrar tudo o que eu senti
Eu só quero gritar quanta saudade de ti

Brigas, ternura
Uma história de amor e de loucura
Brigas, ternura
Uma história de amor e de loucura

Se foi para sempre esse amor tão feroz
Se apagou de repente e ficamos tão sós

Brigas, ternura
Uma história de amor e de loucura
Brigas, ternura
Uma história de amor e de loucura

Nos amávamos em hora errada
E brigávamos em hora incerta
Era fuga, era descoberta
Pra nós dois é história acabada

Eu não quero lembrar tudo o que eu senti
Eu só quero gritar quanta saudade de ti

Brigas, ternura
Uma história de amor e de loucura
Brigas, ternura
Uma história de amor e de loucura







Julio Iglesias
Meilės istorija

Žvilgsniu klaidžioju po sienas
Neklausau, ar telefonas skamba
Balkone virves judina vėjas
Vis tiktai kartoju tavo vardą

Žiūriu į stiklinę pilną vyno
Joje atsispindi tavo veidas
Ar tai praeitis ar dabartis
Vis tiktai kartoju tavo vardą

Aš noriu pamiršti visa tai, ką jaučiu
Ir noriu išrėkti skausmą, kurį kenčiu

Švelnumas ir audra
Istorija apie meilę ir aistrą
Švelnumas ir audra
Istorija apie meilę ir aistrą

Meilė, kuri turėjo trukti amžinai
Staiga pasibaigė, palikdama mus vienišus

Švelnumas ir audra
Istorija apie meilę ir aistrą
Švelnumas ir audra
Istorija apie meilę ir aistrą

Susitikome ne tą akimirką
Ir vieną dieną susipykome
Mūsų meilė pabėgo pasislėpė
Mums ši pasaka seniai pasibaigė.

Aš noriu pamiršti visa tai, ką jaučiu
Ir noriu išrėkti skausmą, kurį kenčiu

Švelnumas ir audra
Istorija apie meilę ir aistrą
Švelnumas ir audra
Istorija apie meilę ir aistrą

13.12.09

Olá!

Chamo me Živilė. Eu sou dezanove anos. Eu sou de Vilnius. Eu sou lituana. Eu estudo direito na Vilnius universidade. Eu sou comprometida e boa rapariga. Também eu tinha um irmão. Ele é nove anos.

Eu moro com a minha familia – os meus pais e o meu irmão. O apartamento nao é grande. Ele tem dois quartos, uma cozinha, uma sala e uma casa de banho. A cozinha e ao lado da sala e em frente na quarto dos meus pais. A casa de banho e ao lado da cozinha. O apartamento é em frente a rua. A rua é barulhento.

Durante a semana eu levanto-me ás 6.40, tomo um duche. Eu almoҫo na casa. Normalmente eu como iogurte e bebo café com leite. Ás 8.15 eu vou ao Universidade. Ás 18.00 eu almoҫo na casa. Ás terҫas e quintas ás 16.00 eu tenho aulas de Português. Eu deito-me ás 02.00.

Alfonso V


Afonso V (15 January 1432 – 28 August 1481), called the African (Portuguese: o Africano), was the twelfth King of Portugal and the Algarves. His sobriquet refers to his conquests in Northern Africa.

He was born in Sintra, the eldest son of King Edward of Portugal by his wife, Infanta Eleanor of Aragon. Afonso V was only six years old when he succeeded his father in 1438.

During his minority, Afonso V was placed under the regency of his mother, according to a late will of his father. As both a foreigner and a woman, the queen was not a popular choice for regent. Opposition rose and the queen's only ally was Afonso, Count of Barcelos, the illegitimate half brother of Duarte I and count of Barcelos. In the following year, the Cortes (assembly of the kingdom) decided to replace the queen with Infante Pedro, Duke of Coimbra, the young king's oldest uncle. His main policies were concerned with avoiding the development of great noble houses, kingdoms inside the kingdom, and concentrating power in the person of the king. The country prospered under his rule, but not peacefully, as his laws interfered with the ambition of powerful nobles. The count of Barcelos, a personal enemy of the Duke of Coimbra (despite being half-brothers) eventually became the king's favourite uncle and began a constant struggle for power. In 1442, the king made Afonso the first Duke of Braganza. With this title and its lands, he became the most powerful man in Portugal and one of the richest men in Europe. To secure his position as regent, in 1445 Pedro married his daughter, Isabel of Coimbra, Infanta of Portugal, to Afonso V.

But in 9 June 1448, when the king came of age, Pedro had to surrender his power to Afonso V. The years of conspiracy by the Duke of Braganza finally came to a head. On 15 September of the same year, Afonso V nullified all the laws and edicts approved under the regency. The situation became unstable and, in the following year, being led by what he afterwards discovered to be false representations, Afonso declared Pedro a rebel and defeated his army in the Battle of Alfarrobeira, in which both his uncle and father in law was killed. After this battle and the loss of one of Portugal's most remarkable infantes, the Duke of Braganza became the de facto ruler of the country.

Afonso V then turned his attentions to the North of Africa. In his grandfather's (John I of Portugal) reign, Ceuta had been conquered from the king of Morocco, now the new king wanted to expand the conquests. The king's army conquered Alcácer Ceguer (1458), Tangiers (won and lost several times between 1460 and 1464) and Arzila (1471). This achievements granted the king the nickname of the African. The king also supported the exploration of the Atlantic Ocean led by prince Henry the Navigator but, after Henry's death in 1460 he did nothing to pursue this course of action. Administratively, Afonso V was an absent king, since he did not pursue development of laws or commerce, preferring to stand with the legacy of his father and grandfather.

In 1452, Pope Nicholas V issued the papal bull Dum Diversas, granting Afonso V the right to reduce any "Saracens, pagans and any other unbelievers" to hereditary slavery. This approval of slavery was reaffirmed and extended in the Romanus Pontifex bull of 1455 (also by Nicholas V). These papal bulls came to serve as a justification for the subsequent era of slave trade and European colonialism.

When the campaigns in Africa were over, Afonso V found new grounds for battle in the Iberian Peninsula. In neighbouring Castile, a huge scandal with political and dynastic implications had arisen. King Henry IV of Castile died without a male heir. From his two marriages, only a daughter, Joan, princess of Castile had been born. But her paternity was questioned, as rumour said the king was impotent and the queen, princess Joana of Portugal, had a notorious affair with a nobleman called Beltrán de La Cueva. The birth of princess Joan in 1462, openly calledthe Beltraneja, caused the divorce of her parents. She was never considered legitimate and, when the king was dying, no one took her as a serious contender for the crown. Her aunt, Isabella I of Castile, was due to inherit the crown, but Afonso V was keen to interfere with the succession in Castile. In 1475 he married his niece Joan, the Beltraneja, whom he considered the legitimate heir to the crown. Since her adulteress mother was his own sister, Afonso V had not only ambition, but the family honour to protect. He proclaimed himself king of Castile and León and prepared to defend his wife's rights. In the following year he was defeated at the Battle of Toro by King Ferdinand II of Aragon, the husband of Isabella of Castile. He went to France to obtain the assistance of Louis XI, but finding himself deceived by the French monarch, he returned to Portugal in 1477 in very low spirits. Disillusioned and depressed, he fell into a deep melancholy and abdicated in favour of his son Prince João (future John II). After this, he retired to a monastery in Sintra where he died in 1481. His death was mourned in the country, by the people who loved the king, and by the nobles who were starting to fear his successor.

Afonso was a direct descendant of Edward III of England through his son John of Gaunt and therefore was a direct descendant of William the Conqueror, King of England.


Afonso V (15 de janeiro de 1432 - 28 Agosto 1481), chamado o Africano (Português: o Africano), foi o décimo segundo Rei de Portugal e dos Algarves. Seu apelido se refere a suas conquistas na África do Norte.
Ele nasceu em Sintra, o filho mais velho de D. Duarte de Portugal e de sua esposa, a princesa Leonor de Aragão. D. Afonso V tinha apenas seis anos quando sucedeu seu pai em 1438.
Durante sua menoridade, D. Afonso V foi colocado sob a regência de sua mãe, de acordo com uma vontade tardia de seu pai. Como tanto um estrangeiro e uma mulher, a rainha não foi uma escolha popular para regente. Oposição único aliado da rainha mãe era Afonso, conde de Barcelos, irmão ilegítimo de Duarte e Conde de Barcelos. No ano seguinte, as Cortes de montagem (do reino) decidiu substituir a rainha com D. Pedro, Duque de Coimbra, o mais velho tio do jovem rei. Seus principais políticas estavam preocupados em evitar o desenvolvimento de grandes casas nobres, reinos dentro do reino, e concentrar o poder na pessoa do rei. O país prosperou sob seu governo, mas não de forma pacífica, com suas leis interferia com a ambição dos nobres poderosos. O conde de Barcelos, inimigo pessoal do Duque de Coimbra (apesar de ser meio-irmãos) se tornou o tio favorito do rei e começou uma luta constante pelo poder. Em 1442, o rei Afonso o primeiro Duque de Bragança. Com este título e suas terras, ele se tornou o homem mais poderoso em Portugal e um dos homens mais ricos da Europa. Para garantir sua posição como regente, em 1445 Pedro casou-se com sua filha, Isabel de Coimbra, Infanta de Portugal, D. Afonso V.
Mas, em 9 de junho de 1448, quando o rei de idade, Pedro teve de entregar o poder a Afonso V. O ano de conspiração pelo Duque de Bragança, finalmente veio à tona. Em 15 de Setembro do mesmo ano, D. Afonso V anulou todas as leis e decretos aprovados sob a regência. A situação tornou-se instável e, no ano seguinte, levado por aquilo que ele mais tarde descobriu-se falsas, Afonso declarou Pedro um rebelde e seu exército derrotado na Batalha de Alfarrobeira, em que o tio e sogro foi morto. Depois desta batalha e da perda de um dos infantes mais notáveis de Portugal, o Duque de Bragança tornou-se o governante de facto do país.
Afonso V, em seguida, voltou suas atenções para o Norte de África. Em seu avô (João I de Portugal) reinado, Ceuta foi conquistada pelo rei de Marrocos, agora o novo rei queria ampliar as conquistas. O exército do rei conquistou Alcácer Ceguer (1458), Tânger (ganhou e perdeu várias vezes entre 1460 e 1464) e Arzila (1471). Esta realizações concedidos ao rei o apelido do Africano. O rei também apoiou a exploração do Oceano Atlântico, liderada pelo príncipe Henry the Navigator, mas, após a morte de Henrique em 1460, ele nada fez para perseguir este curso de ação. Administrativamente, D. Afonso V foi um rei ausente, uma vez que ele não prosseguir o desenvolvimento de leis ou de comércio, preferindo ficar com a herança de seu pai e avô.
Em 1452, o Papa Nicolau V emitiu a Bula Dum Diversas, D. Afonso V concede o direito de reduzir os sarracenos ", pagãos e qualquer outro descrente" a escravidão hereditária. Essa aprovação da escravatura foi reafirmado e ampliado na bula Romanus Pontifex de 1455 (também por Nicolau V). Essas bulas papais veio para servir como justificativa para a era posterior do tráfico negreiro e do colonialismo europeu.
Com as campanhas africanas terminadas, D. Afonso V encontrou novas batalhas na Península Ibérica. Na vizinha Castela, um enorme escândalo, com implicações políticas e dinásticas tinham surgido. King Henry IV de Castela morreu sem um herdeiro masculino. De seus dois casamentos, apenas uma filha, Joana, princesa de Castela tinha nascido. Mas a sua paternidade foi questionada, como boato, disse o rei era impotente ea rainha, a princesa Joana de Portugal, teve um caso notório de um nobre chamado Beltrán de La Cueva. O nascimento da princesa Joana, em 1462, Beltraneja abertamente calledthe, causou o divórcio de seus pais.Ela nunca foi considerada legítima e, quando o rei estava morrendo, ninguém tomou-a como um sério candidato à coroa. Sua tia, Isabel I de Castela, foi devido a herdar a coroa, mas D. Afonso V fez questão de interferir na sucessão em Castela. Em 1475 ele se casou com sua sobrinha Joana, a Beltraneja, com quem se considerado o herdeiro legítimo da coroa. Desde que sua mãe adúltera era sua própria irmã, D. Afonso V não tinha ambição apenas, mas a família para proteger a honra. Ele proclamou-se rei de Castela e Leão e preparado para defender os direitos da mulher. No ano seguinte ele foi derrotado na batalha de Toro pelo rei Ferdinand II de Aragão, marido de Isabel de Castela. Ele foi para a França para obter o apoio de Luís XI, mas encontrando-se enganados pelo monarca francês, voltou a Portugal em 1477 em espíritos muito baixo. Desiludido e deprimido, ele caiu em uma profunda melancolia e abdicou em favor de seu filho D. João (futuro John II). Depois disso, ele se retirou para um mosteiro em Sintra, onde morreu em 1481. Sua morte foi lamentado no país, pelo povo que amava o rei e pelos nobres que estavam começando a temer o seu sucessor.
Afonso era um descendente direto de Edward III da Inglaterra, através de seu filho João de Gaunt e, portanto, era um descendente direto de William, o Conquistador, rei da Inglaterra.